فروتیتانیوم اولین بار در سال 1798 توسط W. Gregor کشف شد و توسط H. Moissan در سال 1895 تا حدی توسط خالص سازی شد. فروتیتانیوم آلیاژی از آهن و تیتانیوم با ٪10-20 آهن و ٪45-75 تیتانیوم و گاهی اوقات مقدار کمی کربن است. فروتیتانیوم در ساخت فولاد به عنوان ماده تمیز کننده آهن و فولاد استفاده می‌شود. تیتانیوم با گوگرد، کربن، اکسیژن و نیتروژن بسیار واکنش پذیر است و ترکیبات نامحلول ایجاد می‌کند و آنها را در سرباره توزیع می‌کند. بنابراین برای اکسید زدایی و گاهی اوقات برای گوگرد زدایی و نیتروژن زدایی استفاده می‌شود. علاوه بر این، تیتانیوم در فولاد، فلزاتی با ساختار دانه ریزتر تولید می‌کند.

فروتیتانیوم را می­‌توان با مخلوط اسفنج و قراضه تیتانیوم با آهن و ذوب کردن آن­ها در کوره القایی تولید کرد. پودر آن را همچنین می‌­توان به عنوان سوخت در برخی از ترکیبات تولید مواد شیمیایی استفاده کرد.

تیتانیوم به دلیل اثرات اکسیدکنندگی، اثر کنترل اندازه دانه و همچنین برای کنترل و تثبیت محتوای کربن و نیتروژن در تولید فولاد استفاده می­‌شود. از فروتیتانیوم به دلیل نقطه ذوب پایین و چگالی بیشتر برای افزودن تیتانیوم به فولاد آلیاژی (به جای ضایعات تیتانیوم) استفاده می­‌شود.

فروتیتانیوم در شرایط عادی پایدار است، اما نباید در معرض آب، اسیدها یا عوامل اکسید کننده یا احیا کننده قوی قرار گیرد. فروتیتانیوم طبق مقررات مربوطه اروپا، کالای خطرناکی برای حمل و نقل آن محسوب نمی­‌شود. عمده ترین تولیدکنندگان آن در جهان عبارتند از چین، هند، روسیه، اوکراین، انگلستان و ایالات متحده.